بررسی الگوی مکانی لکه های زادآوری در جنگل های طبیعی راش(fagus orientalis lipsky) (مطالعۀ موردی: بخش گرازبن، جنگل خیرود)

فرایندهای طبیعی و فعالیت های انسان، به طور مداوم سبب دگرگونی سیمای جنگل ها می شوند. لکه های زادآوری، از عوامل تغییر و تحولات در سیمای جنگل ها هستند. آگاهی از الگوی مکانی و تحلیل ساختاری لکه های زادآوری در مدیریت پایدار جنگل ها ضروری است. با این هدف، بخش گرازبن از جنگل خیرود برای بررسی انتخاب و نقشۀ کلیۀ لکه های زادآوری موجود در آن تهیه شد. در این تحقیق از آنالیز سنجه های سیمای سرزمین در ترکیب با روش آنالیز گرادیان در محیط fragstats استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که الگوی پراکنش لکه ها در پارسل های مختلف بیشتر به صورت کپه ای و تصادفی است. بیشترین درصد لکه ها در پارسل 315 و کمترین درصد در پارسل321 مشاهده شد. نتایج نشان داد که بزرگ ترین اندازۀ لکه (lpi)، با مقدار 9/0 هکتار در پارسل 310 و حداقل و حداکثر فاصلۀ بین لکه ها در پارسل های بخش گرازبن بین 40 و 5/139 متر متغیر است. همچنین سنجه های تنوع، بیشترین تنوع و آرایش مناسب مکانی لکه ها را در پارسل های 307، 308، 311، 318، 319، 322، 325 و 326 نشان می دهند. این نتایج مؤید این است که در مدیریت توده های طبیعی باید طوری اقدام کرد که الگوی پراکنش لکه های زادآوری در سطح توده یکنواخت باشد، ولی در بین توده ها و پارسل های مختلف به لحاظ ساختار مکانی می توان از الگوی تصادفی پیروی کرد، چرا که با دستیابی به این الگوی مکانی می توان ساختار مناسبی را در توده ها پدید آورد.